'12 12 12', කතුවරයාගේ නම නොදැන නොදැක කියවන ලද්දේ වී නම්, ෆෙඩ්‍රික් ෆෝසිත් සහ මාරියෝ පූසෝ දෙදෙනා එක්ව ලියූ කෘතියක ලාංකේය අනුවාදයක් හෝ පරිවර්තනයක් යැයි වටහාගැනීමට ඉඩ තිබිණි. 

අපරාධකරුගේ සූක්ෂම ක්‍රියා පිළිවෙළ එක් පසෙකින් ද, පොලිසිය ඔහු ලුහුබැඳයාමත් නැවත ඔහු ඔවුන් මගහැර උගුල් ඇටවීමුත් ආදිය තවත් පසෙකින් ද, වශයෙන් කතා වින්‍යාස කිහිපයක් ඔස්සේ මාරුවෙන් මාරුවට ත්‍රාසජනක වෙළීමකට පාඨකයා ලක් කරන ෆෝසිත් මෙන් ම, අපරාධකරුගේ සිට ආරක්ෂක අංශ දක්වා සවිස්තරාත්මකව කුදු මහත් පුද්ගල, ස්ථාන, නගර, උප සංස්කෘති, පාතාල ලෝක, මනෝභාව ඈ තතු දක්වමින් පූර්ණ වටපිටාවක් ගොඩනගමින් මෙය සත්‍යයක් බව ඒත්තු ගන්වන කතා ක්‍රමයක් ගෙන එන පූසෝ මෙන් ද, හරඹයක මංජුල සේනාරත්න යොමු වන බැවිනි. බටහිර ආරේ නම් ගම් වාසගම් ස්ථාන මෙහි යෙදෙන බැවින්, ඒබව වඩාත් තීව්‍ර වේ. එබැවින් විදෙස් කෘතියක් කියවූවාක් වැනි හැඟීමක් දැනෙන්නට ගනී.

'12 12 12', කාන්තා චරිත මූලිකව ක්‍රියාවිකාශනය සිදු වේ යැයි කීම අසාධාරණ නොවේ. ඝාතනය වන්නේ, කාන්තාවකි(කල්පනා). ඝාතනයට අදාළ සිදුවීමට මුල්වන්නේත් එය මෙහෙයවන්නේත් ඊට අනුබල දෙන්නේත් කාන්තාවකි(සොෆී) අපරාධය සොයායෑමේ දැළ එළන්නේ ද කාන්තාවකි(නතාලි). කෘතිය අවසානයේ හෙළිවන සැබෑ අපරාධකරුට රටින් පලායාමට අවශ්‍ය වාතාවරණය සකසා, සාක්ෂි ඉදිරිපත් නොකර සිටින්නේ ද කාන්තාවකි(රස පරීක්ෂක අංශයේ වෛද්‍යවරිය-ඉමාන්). එක් අතකින් මෙය පුරුෂ මූලික සමාජයක නතාලි අත්දකින පුරුෂ බලාධිකාරයේ පාලන හස්ථ වෙත හෙළන මරු පහරක් ද වෙයි. කෙසේ හෝ ප්‍රධාන චරිතය මැය හෝ මොහු යැයි එක එල්ලේ කීමට නොහැකි පරිදි කතාවේ පරිධිය චරිත කිහිපයක් ඇසුරේ විසිරුවා තිබේ. 

සමස්ත කතාව පුරා උච්චස්ථාන කිහිපයක් දැකිය හැකි වුවත්, කතාවසානයේදී උපරිමස්ථානයට ළඟා වන කතුවරයා, මුලු කෘතිය පුරාම දඟ දමා අවසන් මොහොතේ අල්ලාගත් අපරාධකරු(මර්වාන්) සැබෑ අපරාධකරු නොවන බව හෙළිකර, අනපේක්ෂිත හැරවුමක් කර පාඨක සිතැඟි සමතලා කර දමයි. ඇරිස්ටෝටල් පවසන භාව කම්පනය(කැතාසිස්) ආරෝහණයේ මුදුනට නංවා, කාංසාවක් හෙම්බත්බවක් සහ තක්කු මුක්කු බවක් ඇතිකර, කතාව නැවත මුල සිට අග දක්වා කියවා සැබෑ අපරාධකරු ගැන අවධානය යළි යෙදීමට පෙළඹුමක් කියවන්නා තුළ ඉතිරිකරයි. 

කොනන් ඩොයිල්, අගතා ක්‍රිස්ටි මෙන්ම එක්ස් ෆයිල්ස් තැනින් තැන සිහිවන '12 12 12', ලිවීම සඳහා කතුවරයා ප්‍රංශයේ සැබෑ තතු සොයමින් බලමින් ඒවා හා කලක පටන් වෙහෙසෙමින්, ලිවීමට පෙර ලියන දෙය ගැන ඕනෑකමින් සංවිධානය වී ඇති බව කෘතිය කියවද්දී දැනෙයි. මෙයින් අපරාධ විද්‍යාව, මනෝ විද්‍යාව, මිනිස් හැසිරීම් අධ්‍යයනය, ආදිය පිළිබඳව පාඨකයාට වැඩිදුර සොයාබැලීමට උගැන්මට ආසාවක් පැන නැගීම වැළකිය නොහේ. 

කතාවේ අවසාන කොටස් වේගයෙන් සිදු වූ බවක් පෙනේ. අපේක්ෂා කළ අපරාධකරු ඇල්වීමෙන් පසු කුතුහලය සංසිඳෙන බැවින් ද එසේ වේගවත් වූවා යැයි සිතිය හැකිය. ඇතැම් සිදුවීම් අනවශ්‍යයැයි සිතෙන තරම් වුවත්, ඒවා අනියමාකාරයෙන් තේමාවට බද්ධ කරවීමට සේනාරත්න සමත් වෙයි. කතුවරයා අංශක 360ක දීර්ඝ විස්තරයක්, වට ප්‍රමාණයක් එක් සිදුවීමක්, එක් චරිතයක් වෙත යොමුකිරීම පූසෝගේ 'ගෝඩ් ෆාදර්' යළි සිහිකරවන්නකි.

කතාව කියැවීම පසෙක තබා, කතුවරයා පොත මෙහෙම ලිව්වේ කෙසේදැයි සිතීමට වැඩි කාලයක් ගත වූ බව කිව යුතුය.

ලංකාවේ ලියැවෙන මෙම ශානරයේ කෘති අතර 12 12 12 හැරවුමකි. එබැවින් එය මෙයින් නොනැවතී ඉංග්‍රීසි බසට පරිවර්තනය විය යුතුය යන්න අපගේ අදහසයි. 

කෘතියේ නම - 12 12 12

කර්තෘ - මංජුල සේනාරත්න

ප්‍රකාශනය - මියුසස් ප්‍රකාශන